Waar is de tijd…. Dat dokwerkers zondagavond terug van onze mooie Belgische kust met de familie nog in zwembroek in de auto hun nachtshift kwamen opeisen? Dat vakbondsbonzen onder de kraan schepen kwamen stilleggen om dan bij het nuttigen van enkele flessen Whisky met de Natiebazen een “regeling” te treffen. Dat BTB Secretarissen hun “verdwaalde” broers aan havenbedrijven kwamen opdringen? Toen ik enkele jaren terug bij de CEPA directie polste wat de zoon van een vriend moest doen om Havenarbeider te worden werd me lachend verteld: “eerst een vakbondskaart pakken, en liefst één met een rood kleurtje”. De weledele vakbondssecretaris geeft inderdaad zonder er doekjes om te winden toe dat hij “alleen kandidaten doorstuurt”. Hij is dus de “filter” en je moet via hem worden “doorgestuurd”. Er is een politiek genie aan deze brave man voorbijgegaan. Samusocial in ’t meervoud! Hij geeft met even veel woorden toe dat de vakbond aan de poort staat en dat hij alleen de “poort” beheerd en kandidaten “doorstuurt”. Het resultaat spreekt voor zich; 98% van de havearbeiders is gesyndikeerd. Enkel in de Volksrepubliek China en Noord Korea vinden we nog dergelijke lidmaatschapsresultaten. Laat er geen twijfel over bestaan; werknemersorganisaties en vertegenwoordiging in het sturen van onze Havenbedrijven is nuttig en nodig. Waar het fout is gegaan is moeilijk te duiden maar er zijn toch wel enkele tekens aan de wand. Macht corrumpeert; dat is een vaststaand feit. Vooral wanneer mensen met een laag intellectueel niveau door middel van vriendjespolitiek met lidkaarten, veel pinten aan ’t kot en een groot bakkes zichzelf en met hun vriendjes macht verwerven gaat het fout. Gelukkig groeit er bij de vakbonden langzaam – en hopelijk zeker en ook bij de Havenbonden – een lichting van idealistisch geïnspireerde kaders die het wel goed voorhebben met de arbeiders en in staat zijn om op basis van hun goede opvoeding en opleiding waarde toe te voegen aan de relaties tussen arbeiders en bedrijven. Focus op werkomstandigheden, veiligheid, goede condities en een correcte arbeidsorganisatie in overleg met, en indien nodig afdwingend, met de havenbedrijven krijgen vandaag bij deze kaders meer aandacht. Nu enkel hopen dat ze niet te veel bij de “hond” slapen. Of de huidige vakbondsbaronnen en CEPA bereid zijn om ruimte te geven aan deze ontwikkelingen is nog maar de vraag. Het zal van binnenuit moeten komen of het zal niet komen.
No Comments